می گویند دکتر علی شریعتی گفته است :

" بجای این که درمسجد بنشینم و به کفشهایم بیندیشم...

ترجیح می دهم در خیابان قدم بزنم و به خدا فکر کنم "

این که به خدا بیندیشیم زیباست

تفکر درباره خالق همیشه و در همه حال ارزشمند است

اما این که در مسجد نشسته و بخاطر کفشهایمان از تفکر درباره خدا

غافل شویم واقعا بی انصافی است.

کفشهایمان هر چه قدر هم با ارزش باشد

نباید ذهن ما را مشغول خود کنند

طوری که از خدا غافل شویم.

*********

زهد آن نیست که تو مالک هیچ چیز نباشی 

زهد آن است که هیچ چیز مالک تو نباشد

استاد آیت الله ناصری تعریف می کرد که:

روزی پیامبر(ص) و یارانش در بیرون شهر جمع بودند.

گله ی شتری که متعلق به بیت المال مسلمانان بود در آن نزدیکی مشغول چریدن بود.

پیامبر به یاران گفت : 

"هر کس دو رکعت نماز بخواند به گونه ای که دلش مشغول غیر خدا نشود،

 یکی از این شترها را به انتخاب خودش به او خواهیم داد."

هر کدام از آنان که نماز خواند به نحوی حس و حالش از خدا مشغول چیز دیگری می شد.

تا این که نوبت به علی رسید.

علی نماز را تمام کرد و درپایان محمد(ص) رو به علی گفت: 

"علی جان نماز را به زیبایی خواندی اما در اواخر نماز اندکی توجه خود را از دست دادی."

در آن زمان وحی الهی نازل شد که :

" یا محمد در آن لحظه نیز توجه و هواس علی (ع) به خداوند عالمیان و جلب رضای او بود."

پیامبر از علی پرسید :" در آن لحظه به چه می اندیشیدی؟ "

علی (ع) جواب داد :

" به فکر این بودم که بزرگترین شتر را انتخاب کنم 

و با گوشت آن افراد بیشتری از نیازمندان را طعام دهم."