ابر را بوسیده ام تا بوسه بارانت کند

هان مــرو آنجـــا که غـــم روزی پریشــانت کند

زخمه هــای خـــار و خـس از رَه پشیمــانت کند

گیســــوانت را مــده بر دســـتِ بادِ هــرزه گــرد

تـرســــم از غـــم راهـــیِ کــــوه و بیـابـانـت کند

هوشیــاران را ندیــدم من بــه حیــرتگــاهِ عشــق

مِی به کـف آور که با یک جـرعه حیـرانت کند

شوخ چشـمم وَه نمی فهمــد چــــرا حرفــم هنــوز

دل بِهِــل تــا بی دلـــی در خـــانـه مهـمـانت کنـد

ای که در سر شد هوای سلطنت ؛ در کوی عشق

گــو گــــدای رَه نشــین را تــا کــه سلطـانت کند

زیـــرِ باران رو اگـــر داری هــــوای بوســـه ام

« ابــر را بوســیـده ام تـا بـــوسه بارانـت کند »

مــن دخیلـــی بستـه ام بر پَنجـــرِ فــــولادِ دوست

تا رهــــا از هـــرچه غــم شــــاهِ خراســـانت کند

إنّ الـنَّـفـسَ لَأمـّـارةٌ بِالـسّـوءِ إلّا ما رَحِـمَ رِبّــي

دَد ( وحشی ) تا زمانی که در بند و زنجیر است نخواهد توانست وجودی را بـدرّد.

اما این که او دربند و زنجیر، به مانند یک آهو و غزال بی آزار و معصوم است

هیچ امتیازی برایش محسوب نمی شود.

معصومیت و بی آزار بودن او آن زمان ارزشمند خواهد بود

که در آزادی کامل و در شرایط ایده آل برای دریدن باشد ولی نـــدرّد

......................................

نفس ات اژدرهاست او کی خفته است     از غم بی آلتی او خفته است

..................................................

رَبَّـنَـا فَاغْـفِـرْ لَـنَا ذُنُـوبَـنَـا وَكَـفِّـرْ عَـنَّـا سَـيِّـئَـاتِـنَـا وَتَـوَفَّـنَـا مَـعَ الأبْـرَارِ